Hoewel het grootste onderwijsaanbod vandaag nog steeds het Katholiek onderwijs is merken we vandaag een manifestatie van de seculariserende samenleving op binnen de schoolmuren.Er wordt algemeen veel minder religiositeit teruggevonden bij leerkrachten noch bij het beleid op deze scholen, waardoor het religieuze karakter een minder doorwegend karakter heeft. Binnen het onderwijs vinden we een grote diversiteit terug in de visie die men heeft op religie. Het principe van secularisering en de scheiding van kerk en staat heeft hier uiteraard veel mee te maken maar we merken op dat instellingen er soms moeite mee hebben om religie op school een plek te geven. Men zit soms beleidskundig in een tweestrijd tussen het hanteren van het EVRM ( Europees verdrag van de rechten van de mens) als kader of om eerder een restrictieve houding aan te nemen. Kenmerkend aan de islam is natuurlijk dat het iets is dat niet los te koppelen is van het dagelijks gebeuren. Een moslim zal doorgaans een dagindeling hebben die op één of andere manier gekoppeld is aan een religieus referentiekader. De dagelijkse activiteiten zoals werken en school lopen zullen daar onlosmakelijk onderdeel van uitmaken. Doordat religie soms zo negatief wordt gepercipieerd in bepaalde openbare domeinen, waaronder de school, zullen leerlingen die bewust kiezen om door een religieuze bril te kijken naar de wereld zich moeilijker weten te ontplooien. Zij voelen zich op die manier verplicht om zichzelf op te delen in twee identiteiten. Een thuisidentiteit en een identiteit op school waar religie geen of weinig ruimte meer krijgt. De psychologie leert ons dat deze tweestrijd die jongeren continu lijken te voeren niet bevorderlijk is voor hun ontwikkeling en groei. Soms merken we ook op dat er selectief wordt omgegaan met diversiteitssensitiviteit. Hoewel religie alomtegenwoordig blijft én groeit lijkt de bereidheid om diversiteit te omarmen zich te beperken tot ras en gender en lijkt men er minder gehecht aan te zijn als het gaat om religie.
