In de islam zijn seksuele relaties tussen man en vrouw enkel toegestaan binnen het huwelijk. Vanuit een islamitisch perspectief kan seksuele gemeenschap niet los gezien worden van intimiteit. Zowel fysieke als emotionele intimiteit spelen daarbij een rol. Fysiek contact van seksuele aard gaat in de islam verder dan enkel het lichamelijke en dient steeds gezien te worden als een vorm van verbinding en liefde tussen echtgenoten. Met andere woorden zou een moslim idealiter seks zien als een onderdeel van een systeem, onderbouwd door liefde en zorg voor elkaar. Bovendien wordt het (evenals binnen het christendom) gezien als een geschenk van God waarbij gehuwden van elkaar kunnen genieten. Wanneer men seks zou ontkoppelen van een huwelijk als systeem, zouden deze waarden wegvallen en komt dit vanuit islamitisch perspectief de lichamelijke integriteit ten slechte. Ondanks bovenvermelde visie, vertrekkende vanuit islamitisch perspectief, stellen we vandaag vast dat er een mentaliteitswijziging merkbaar is bij jongeren. Vanuit het opgroeien in een seculiere samenleving waarin seksualiteit ook buiten het huwelijk aanvaardbaar is, merken we dat zij soms moeite hebben met religieuze waarden en normen te verzoenen met sommige waarden en normen, geldend in de samenleving vandaag. Het beperken van seksuele relaties tot binnen een huwelijk is daar één voorbeeld van. Door de invloed van het seculiere karakter van de maatschappij, wordt het voor moslimjongeren soms moeilijker om zich te houden aan religieuze voorschriften en wordt de verleiding voor hen soms groot.
