Binnen de schoolmuren merken we soms spanningen als het gaat om bepaalde vakken. Eén daarvan is het vak ‘seksuele voorlichting’. Zowel moslimouders als moslimleerlingen zullen in sommige gevallen moeite hebben met de expliciete manier waarmee het vak seksuele voorlichting op de schoolbanken wordt gegeven. Ervan uitgaand dat seks iets is dat enkel binnen het huwelijk zou plaatsvinden, maakt dat het onderwerp redelijk gevoelig ligt, bij ouders in de eerste plaats. Hoewel het ook vanuit de islam belangrijk is om kinderen te informeren over lichamelijkheid en alles daarrond, zullen moslims doorgaans minder expliciet hiermee omgaan vanuit het idee dat zij hun kinderen niet willen aanmoedigen om al vroeger seksueel actief te zijn. Ook jongeren zelf, die kiezen om vanuit een religieuze bril te kijken naar de wereld, zullen zich al snel ongemakkelijk voelen wanneer seksualiteit voorgesteld wordt als iets experimenteels, zonder gekoppeld te zijn aan een verbintenis in één of andere vorm. Deze schroom die moslimleerlingen soms voelen kunnen we ook doortrekken als we het hebben over homoseksualiteit en/of transgenders. Het kan soms mis opgevat worden en gelinkt worden aan homofobe gevoelens wanneer moslims moeite hebben met het publiekelijk uiten van seksualiteit. Dit terwijl dit evengoed het geval is als het gaat over seksualiteit tussen man en vrouw. In beide gevallen zullen moslims vaak een bepaalde schaamte en terughoudendheid voelen om er openlijk over te praten en zullen zij deze thema’s liever binnen de privésfeer houden.
