De komst van de islam in België kunnen we situeren in de periode vlak na WOII. In het jaar 1946 werd er voor het eerst een overeenkomst gesloten om buitenlandse werkkrachten binnen te halen en in te zetten voor de heropbouw van Europa. In eerste instantie waren deze gastarbeiders afkomstig uit Italië. Enige tijd later werd deze oproep naar arbeidskrachten uitgebreid naar Marokko en Turkije. Het gastarbeidersprogramma hield in dat arbeiders vanuit Marokko en Turkije zouden komen werken en vervolgens zouden terugkeren naar eigen land. In dit programma werd ook onderwijs voorzien in de eigen taal, zodat de kinderen van de gastarbeiders ‘voorlopig’ geschoold zouden kunnen worden, in afwachting van een terugkeer. In de praktijk bleek dit niet zo gemakkelijk te zijn. Arbeiders vestigden zich hier, werkten en stichtten gezinnen. Kenmerkend aan deze arbeiders van Marokko en Turkije, in tegenstelling tot arbeiders uit Italië, was dat zij het islamitische geloof aanhingen. Het islamitische geloof kan niet gezien worden als een religie waarin enkel 1 strakke visie wordt aangehouden maar eerder als een geloofsgemeenschap waarbinnen veel diversiteit te vinden is. Gastarbeiders kwamen, weliswaar met een gedeelde geloofsovertuiging, vanuit verschillende streken en zorgden ervoor dat er een vorm van
