In de islam zijn seksuele relaties tussen man en vrouw enkel toegestaan binnen het huwelijk. Vanuit een islamitisch perspectief kan seksuele gemeenschap niet los gezien worden van intimiteit. Zowel fysieke als emotionele intimiteit spelen daarbij een rol. Fysiek contact van seksuele aard gaat in de islam verder dan enkel het lichamelijke en dient steeds gezien te worden als een vorm van verbinding en liefde tussen echtgenoten. Met andere woorden zou een moslim idealiter seks zien als een onderdeel van een systeem, onderbouwd door liefde en zorg voor elkaar. Bovendien wordt het (evenals binnen het christendom) gezien als een geschenk van God waarbij gehuwden van elkaar kunnen genieten. Wanneer men seks zou ontkoppelen van een huwelijk als systeem, zouden deze waarden wegvallen en komt dit vanuit islamitisch perspectief de lichamelijke integriteit ten slechte. Ondanks bovenvermelde visie, vertrekkende vanuit islamitisch perspectief, stellen we vandaag vast dat er een mentaliteitswijziging merkbaar is bij jongeren. Vanuit het opgroeien in een seculiere samenleving waarin seksualiteit ook buiten het huwelijk aanvaardbaar is, merken we dat zij soms moeite hebben met religieuze waarden en normen te verzoenen met sommige waarden en normen, geldend in de samenleving vandaag. Het beperken van seksuele relaties tot binnen een huwelijk is daar één voorbeeld van. Door de invloed van het seculiere karakter van de maatschappij, wordt het voor moslimjongeren soms moeilijker om zich te houden aan religieuze voorschriften en wordt de verleiding voor hen soms groot.
Waar komt de gevoeligheid rond seksuele voorlichting vandaan?
Binnen de schoolmuren merken we soms spanningen als het gaat om bepaalde vakken. Eén daarvan is het vak ‘seksuele voorlichting’. Zowel moslimouders als moslimleerlingen zullen in sommige gevallen moeite hebben met de expliciete manier waarmee het vak seksuele voorlichting op de schoolbanken wordt gegeven. Ervan uitgaand dat seks iets is dat enkel binnen het huwelijk zou plaatsvinden, maakt dat het onderwerp redelijk gevoelig ligt, bij ouders in de eerste plaats. Hoewel het ook vanuit de islam belangrijk is om kinderen te informeren over lichamelijkheid en alles daarrond, zullen moslims doorgaans minder expliciet hiermee omgaan vanuit het idee dat zij hun kinderen niet willen aanmoedigen om al vroeger seksueel actief te zijn. Ook jongeren zelf, die kiezen om vanuit een religieuze bril te kijken naar de wereld, zullen zich al snel ongemakkelijk voelen wanneer seksualiteit voorgesteld wordt als iets experimenteels, zonder gekoppeld te zijn aan een verbintenis in één of andere vorm. Deze schroom die moslimleerlingen soms voelen kunnen we ook doortrekken als we het hebben over homoseksualiteit en/of transgenders. Het kan soms mis opgevat worden en gelinkt worden aan homofobe gevoelens wanneer moslims moeite hebben met het publiekelijk uiten van seksualiteit. Dit terwijl dit evengoed het geval is als het gaat over seksualiteit tussen man en vrouw. In beide gevallen zullen moslims vaak een bepaalde schaamte en terughoudendheid voelen om er openlijk over te praten en zullen zij deze thema’s liever binnen de privésfeer houden.
Hoe begrijpen we de besnijdenis in de islamitische geloofstraditie?
In het islamitisch geloof is de besnijdenis voor mannen een belangrijke traditie. Het is weliswaar een traditie die sterk aangeraden is en geen verplichting, maar doorgaans zullen moslims wereldwijd dit gebruik in acht nemen. De besnijdenis kan reeds bij geboorte plaatsvinden maar kan ook uitgesteld worden tot een latere leeftijd. In de praktijk zal dit maximum tot een leeftijd van 2 à 3 jaar zijn maar in theorie kan het tot aan het bereiken van de volwassenheid. Onderzoek toont aan dat een besnijdenis vele voordelen heeft. Een van de voordelen van een besnijdenis is onomstotelijk een betere hygiëne. Doordat de voorhuid is weggehaald, verdwijnt de kans dat het smegma, dat zich om en rond de eikel ontwikkeld, zich onder de voorhuid ophoopt. Als het gaat over een besnijdenis van vrouwen is er geen enkele religieuze grondslag terug te vinden.
Is abortus in de islam toegestaan?
Vanuit theologisch perspectief is abortus niet toegestaan en is het een overtreding op het recht van leven, aan elk mens geschonken door God. De islam laat niet toe dat de mens beslist over leven en dood, in die zin geldt een zelfbeschikkingsrecht in de islam niet.
We kunnen wel enige nuance brengen in dit antwoord door te zeggen dat wanneer een specifieke situatie erom vraagt, abortus wel zou kunnen worden toegestaan voor de 120ste dag zwangerschap. Dit omdat de ziel dan nog geen leven heeft gevat. Deze situaties worden doorgaans individueel bekeken en op een holistische manier benaderd. Wanneer mensen in een twijfelachtige situatie terecht komen dienen zij zich te bevragen bij een weloverwogen aanspreekpunt, bekwaam om specifiek theologisch advies te geven. Het theologisch oordeel over dit onderwerp maakt in de huidige context ook dat abortus als een groot taboe ervaren wordt binnen de moslimgemeenschap en zorgt ervoor dat, wanneer moslimmeisjes te maken krijgen met een ongewenste zwangerschap, zij vaak kiezen voor een clandestiene abortus. De psychologische impact van dergelijke gebeurtenis, gekoppeld aan een gevoel van schaamte en schuld verdient onze aandacht als gemeenschap, ter ondersteuning van deze kwetsbare groep meisjes.
Hoe staat de islam tegenover transgenders?
Personen die zich meer geïdentificeerd voelen met het tegengesteld geslacht zijn sinds het begin van de islam erkend geweest. De neiging die deze mensen hebben werd dus doorgaans vanuit theologische hoek in acht genomen. Wanneer de vraag zich stelt of moslims een transitie mogen ondergaan van het ene geslacht naar het andere, wordt dit vanuit islamitisch standpunt niet zomaar toegestaan. De mens heeft niet de vrijheid om die beslissing zelf te maken tenzij er een noodzaak voor zou zijn. Deze noodzaak kan vastgesteld worden wanneer het leven van dit individu ondraaglijk zou worden. De psychologische zwaarte van dergelijke situatie zou de kans op depressie en suïcidale gedachten kunnen doen toenemen. In dit geval is het aangewezen om ten rade te gaan bij iemand met theologische kennis om de situatie te bekijken en individueel advies te geven.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.