In de Islam is het belangrijk om seks steeds te zien als een onderdeel van een duurzame relatie. Zowel fysieke als emotionele intimiteit spelen daarbij een rol. Fysiek contact van seksuele aard gaat in de islam verder dan enkel het lichamelijke en dient steeds gezien te worden als een vorm van verbinding en liefde tussen partners. Met andere woorden zou een moslim idealiter seks zien als een onderdeel van een systeem, onderbouwd door liefde en zorg voor elkaar. De islam schrijft het huwelijk voor als ideaal systeem om deze vooropgestelde duurzaamheid te waarborgen. Bovendien stelt een huwelijkscontract bepaalde rechten én plichten voorop voor beiden partijen waardoor het een wettelijke bescherming biedt, moest de relatie tot een einde komen. Het huwelijk wordt bijkomstig (evenals binnen het christendom) gezien als een geschenk van God waarbij gehuwden van elkaar kunnen genieten. Dit achterliggend idee zorgt ervoor dat de islam vanuit het streven naar duurzaamheid in een seksuele relatie gekozen heeft om dit enkel toe te staan binnen een huwelijk.
