Een wetschool kunnen we begrijpen als een fractie die één bepaalde interpretatie van de bronteksten naar voren heeft geschoven en de regelgeving volgens die interpretatie vorm heeft gegeven. De vier wetscholen vertrekken vanuit het soennisme en worden niet als contradictorisch ervaren door moslims wereldwijd. Men gaat ervan uit dat elke interpretatie de waarheid nastreeft en tot deze vorm van islamitische wetgeving is gekomen omwille van de context waarbinnen deze interpretatie heeft plaatsgevonden. Omwille van deze reden zijn wetscholen gekenmerkt door een specifieke geografische achtergrond. Grote geleerden liggen aan de stichting van een wetschool en hebben vaak nog samengewerkt of zijn nog gedoceerd geweest door elkaar. De verschillen mogen dus niet als een fundamenteel verschil in geloof beschouwd worden maar eerder als een verschil in praktisering, in het dagelijks leven. Het al dan niet mogen eten van schaaldieren is één van de vele voorbeelden van een verschil tussen wetscholen. De 4 wetscholen zijn; de Maliki wetschool, teruggevonden in de maghrebijnse landen (Marokko, Tunesië,..), de Hanafi wetschool (Turkije) , De Schafi’e wetschool, vertrokken vanuit Afrika (bv: Soedan) en de Hanbali wetschool, die zich vooral situeert in Saudië-Arabië en de golfstaten. Deze geografische factor zorgt ervoor dat alle vier de wetscholen in België vertegenwoordigd zijn en dat de volgers van een bepaalde wetschool ook vaak, niet altijd, gekenmerkt zijn door een specifieke afkomst.
