Directies en leerkrachten verwijzen vaak naar een verminderde ouderbetrokkenheid vanuit ouders van leerlingen met een moslimachtergrond. Deze jammere vaststelling is terecht en heeft onze aandacht nodig. Weinig ouderbetrokkenheid kan grote gevolgen hebben voor de leerling en zorgt tegelijk voor een gebrekkige communicatie en een verminderde vertrouwensband tussen ouders en school. Allerlei redenen worden aan deze verminderde ouderbetrokkenheid toegeschreven. Echter is het goed te onderzoeken welke dynamieken hier aan de basis liggen en waarom ouders in deze positie er niet in slagen om aan de verwachtingen van de school te voldoen. Eerst en vooral kunnen we stellen dat taal nog steeds een drempel vormt. Wanneer anderstalige ouders de school moeten benaderen, zullen zij zich afgeschrikt voelen door het idee dat zij niet begrepen zullen worden omdat zij zich niet optimaal kunnen uitdrukken. Niet alleen op fysiek vlak valt de taaldrempel onder één van de hindernissen maar evengoed digitaal kunnen we dit vaststellen. Leerlingvolgsystemen zoals bijvoorbeeld Smartschool zijn voor deze mensen vaak moeilijk op te volgen waardoor het kan lijken alsof zij niet betrokken zijn met het leerproces van hun kinderen. Een manier om hieraan tegemoet te komen is bijvoorbeeld communicatiebrieven niet te limiteren tot digitale kanalen en briefwisseling in verschillende talen op te stellen. Bovendien zou het een optie zijn om activiteiten te organiseren waar anderstaligheid een plaats krijgt zodat de drempels worden weggenomen én waar anderstalige ouders zich comfortabeler voelen om de verbinding op te zoeken, ondanks de extra inspanningen rond taal en communicatie.
