Het dragen van de hoofddoek is een islamitisch voorschrift. Het vers in de koran dat hier het meest als bewijs voor aangehaald wordt is het 31ste vers uit hoofdstuk 24, hoofdstuk van het ‘licht’. Allah heeft het in dat vers over de ‘sluiers’ over de boezems dragen en de schoonheid niet openlijk te tonen.
Wanneer we kijken naar het woord ‘sluier’ zullen we zien dat het in de koran vertaald wordt door het woord ‘khimar’. Het is belangrijk op te merken dat de arabische taal een buitengewoon rijke taal is waarbij woorden soms een gelaagde betekenis hebben die in een vertaling niet tot hun recht komen. Bovendien ontstaat het gevaar dat er bij het lezen van een vertaling een verkeerde interpretatie aan het woord wordt gegeven. Het woord ‘khimar’ is daar een voorbeeld van. Wanneer we het woord simpelweg vertalen door ‘sluier’ is dit niet voldoende. Discussie kan namelijk ontstaan over hoe die sluier eruit ziet en of deze al dan niet uitdrukkelijk gaat over het bedekken van het hoofd. Echter, linguïstisch gezien, is het woord ‘khimar’ steeds gelinkt aan het hoofd. Uit verschillende afleidingen van het woord wordt dit duidelijk. Bijvoorbeeld in het woord ‘khamar’, welke bedwelmende drank betekent, zien we ook een verwijzing naar het hoofd in de zin van intoxicatie en het bedekken van de ‘geest’ (lees:hoofd) in de figuurlijke zin. Een ander voorbeeld is die van paarden waarvan de haren aan het hoofd een andere kleur hebben dan de rest van het lichaam. Naar deze paarden werd in de arabische taal (pré-islamitisch) verwezen als ‘munkhammar’, opnieuw een afleiding van het woord ‘khimar’. Ook deze benaming verwijst dus inherent naar het hoofd. Vandaag de dag wordt de hoofddoek vaak als ‘hijab’ benoemt, wat eigenlijk niet comprehensief genoeg is aangezien ‘hijab’ een algemene benaming is voor ‘afscheiding’ of ‘sluier’. Zo zou het geïnterpreteerd kunnen worden als een ander soort bedekking, sluier of sjaal… niet uitdrukkelijk refererend naar het hoofd. Tot slot is het belangrijk te benadrukken dat, hoewel de hoofddoek wel een voorschrift is, het niet door alle moslima’s gedragen zal worden. De keuze om dit niet te doen is variabel, kan samenhangen met maatschappelijke factoren maar kan ook gewoon een persoonlijke voorkeur inhouden. Dit maakt een moslima die geen hoofddoek draagt niet beter noch minder goed dan een andere moslima, die er wél voor kiest. Het benadrukt enkel de diversiteit binnen de moslimgemeenschap, in beleving en geloofspraktijk. Hoewel het wel een voorschrift is, is de hoofddoek geen fundament noch een voorwaarde in het islamitische geloof.
